Czy zdarzyło ci się kiedyś, że gdy prowadziłeś jakieś szkolenie, czy prezentację, któryś z uczestników próbował ci udowodnić, że wie więcej niż ty? A może przydarzyło ci się, że w grupie szkoleniowej znalazł się gaduła, przez którego zabrakło czasu na realizację całego programu? A może miałeś jakąś grupę, która milczała jak zaklęta mimo twoich pytań i zachęt do udziału? Może spotkałeś się z osobami, które ustawicznie do siebie szeptały, gdy próbowałeś przeprowadzić zajęcia?

Trudne sytuacje szkoleniowe…

…zdarzają się wszystkim trenerom. Nie chodzi o ciebie – o to, jak się prezentujesz, jak ciekawie mówisz, czy jak dobrze jesteś przygotowana. Każdemu z trenerów zdarzają się, raz na jakiś czas, trudne sytuacje szkoleniowe, trudni uczestnicy i trudne grupy.

Gdy mówimy trudne, mamy na myśli takie, które utrudniają osiągnięcie celów szkoleniowych – tzn. sprawne przekazanie wiedzy i umiejętności wszystkim uczestnikom.

Trudne zachowania i sytuacje blokują uwagę uczestników, niszczą atmosferę szkoleniową, stresują osobę prowadzącą i wytrącają ją z rytmu. W ich efekcie szkolenie staje się mniej przyjemne i mniej efektywne niż mogłoby być. Umiejętność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, zachowaniami i uczestnikami, jest ważną częścią kompetencji każdego trenera (i każdej osoby pracującej z grupą).

Zapraszam cię serdecznie. Spotkamy się na 3,5 godzinnej sesji szkoleniowej, w kilkuosobowej grupie i przyjrzymy się temu, jak radzić sobie, gdy coś idzie (lub może pójść) może pójść nie tak.

Nasze podejście do trudnych sytuacji

Można znaleźć wiele rad dotyczących trudnych sytuacji. Fora pełne są mniej czy bardziej genialnych rad w rodzaju „Pokaż, kto rządzi na szkoleniu!”, „Nie pozwalaj sobie”, „Wjedź uczestnikom na ambicje”, „Wyrzuć ze szkolenia” albo „Przeczekaj, trudna sytuacja sama jakoś się rozwiąże”.

To nie są skuteczne sposoby. Zamiast rozwiązywać problem, tylko pogarszają sytuację. Typowe metody nauczycielskie nie sprawdzają się w odniesieniu do grupy osób dorosłych.

Nie chodzi o to, by walczyć, ale aby w pełni zaangażować uczestników. Nie chodzi o to, by ich blokować, ale by skierować ich energię w stronę pozytywnego udziału. Nie chodzi też o to, by biernie czekać, aż sytuacja sama jakoś się rozwiąże, bo brak reakcji również jest reakcją i cichym przyzwoleniem ze strony trenera na sytuacje, które rozbijają szkolenie.

Techniki, których uczymy na tym szkoleniu, bardziej przypominają delikatne aikido niż brutalny boks czy zapasy. Twoim celem, jako trenera, jest wykorzystać energię uczestnika tak, by zamiast szkodzić, pomagała w nauce.

Gdzie, kiedy, za ile?